Een zonovergoten dag, half november. Vanuit het Nationaal Landschap Centrum in Numansdorp wandelt, na een bakkie om “wakker te worden”, een groep mensen naar een zonnig weiland met een rare opstelling. De groep mensen ziet op 4 verschillende plekken wilgenpaaltjes in de grond staan.
Een rechte rij paaltjes, twee halve cirkels met paaltjes, een twee langere takken naar elkaar gebogen en gebogen lange takken vlak boven de grond.
Dit is de taal van een ware wilgenvlechter. Een wilgenvlechter die vandaag zijn kennis wil delen. Martin Mekes, die de workshop geeft, legt de verschillende projecten voor vandaag uit. Het wordt een gevlochten wand, twee halve cirkels met bankjes, een hut met een ingang en een wilgentunnel maken. En hierna wordt de groep mensen door het gedeelde werk een eenheid. Een groep wilgenvlechters.
Gewapend met onze snoei-/takkenscharen, tuinhandschoenen en stapels energie, beginnen we aan ons avontuur. Soms vergeten we de basis die Martin ons vertelde, “neem voldoende afstand van het buigpunt als je een tak om een paaltje wilt vlechten”. En dan spreken de takken: ze breken!
In de fantastische herfstzon trekken we steeds meer warme jassen, sjaals en dikke truien uit. Het is minimaal, maar…..we zien al een verhoging ontstaan of een nieuwe vorm als resultaat van onze bouwende handen. Na een pittige inspanning gaan we terug naar het NLC voor een kop koffie/thee en bammetje.
Terug naar het weiland, de zon en de objecten. We krijgen allemaal een periode dat we aan één van de objecten werken, maar zodanig, dat we allemaal met een verschillende techniek hebben gewerkt. Hartstikke leuk en leerzaam om te doen.
Langzaam ontstaan de vormen die uiteindelijk het object zullen worden zoals ze zijn bedoeld. Maar, dat is voor de workshop(s) die na ons kom(t)en. We sluiten de workshop af met het verzamelen van het gereedschap en het vullen van de kruiwagen met alle materialen die voor ons zijn verzorgd door Gaëlle Cagé.
De restanten van takken, en alle afval die overblijft na het bouwen, schuiven we aan de kant zodat de groep van volgende week ook weer op een opgeruimde wei aankomt. Op dezelfde manier waarop wij vanochtend door de gereedliggende takkenbossen werden verwelkomd. De takken geknot door de knotploegen en de bossen aangevoerd door Flip Scherbeijn en Cees Mesker.
Als alles weer proper en op zijn plaats ligt, duiken we in het NLC de soeppan in, die is gevuld met een lekker groentesoepje.
Er rest ons nog een tot ziens en de hoop dat we bij een volgende ontmoeting iets moois voor het HWL met elkaar zullen bouwen!
Iedereen bedankt voor de hulp.
Ineke Blanker, Harold de Bondt, Boudine Rijsdijk, Toos Lambillion, Paul Schaap, Jan van Westen, Theo Leijdens en Cobi Smit.
